(Përkujtim me rastin e 25 vjetorit të vdekjes së atij vigani të Shqipërisë Etnike)
*"Luftën dhe kundërshtimin ndaj copëtimit do ta ndaloj vetëm kur të çlirohet dhe të bashkohet kombi im" !
*"Unë jam gati të jap në çdo kohë jetën time për këtë atdhe"! (Hasan Prishtina)
"Plotësisht
jam i vetëdijshëm, ia kam pasur borxh popullit tim, andaj, e kam dhënë
një kontribut të vogël pasi që nuk kemi arritur ta çlirojmë, këtë
detyrim që e kam pasur ndaj popullit tim deri në arritjen e lirisë nuk
do të pushoj së punuari në këtë drejtim, për Bashkimin e trojeve
shqiptare në një shtet me një emër të natyrshëm Shqipëri, as e madhe,
por as e vogël"! (Metush Krasniqi)
U mbush plot një çerek shekulli nga vdekja e heroit tonë kombëtar, Bacë Metush Krasniqit, një vdekje e parakohshme, që ishte si pasojë e torturave mizore prej
dorës kriminale serbo-jugosllave - konkretisht vdekur nga pasojat e
dhunës që ia bënë UDBA-shët shqipfolës, xhelatët, Selim Brosha dhe
Zymber Zymberi, më 15 tetor të vitit 1986 në spitalin e Prishtinës.
Por,
heronjtë nuk vdesin kurrë, sepse emrat dhe veprat e tyre bëhen të
pavdekshëm! Ata u nderuan, nderohen e do të nderohen me respekt të madh
nga populli, kështu ata e fituan përjetësinë në zemrat e kombit, sepse
ata u ngritën për të mos rënë kurrë. Nga ndikimi e frymëzimi i këtij
ylli të Shqipërisë së natyrshme, siç e thotë edhe vetë para gjykatësve
serbo-çetnikë veshur me petkun “komunist”, do të vazhdojnë përpjekjet
për çlirim e ribashkim kombëtar deri te lufta e lavdishme
e heroike e UÇK-së, me Komandantin legjendar Adem Jashari, bashkë me të
vëllain Hamzën dhe me familje, me luftën pa kompromis me pushtuesin,
luftë që do të sakrifikojë bijtë e bijat më të mira të kombit nga të
gjitha trojet tona etnike.
Metush Krasniqi, është njëri nga heronjtë më të merituar të popullit tonë gjatë gjysmës së dytë të shek. XX, i cili tërë jetën e vetë e vuri në shërbim të atdheut duke shkrirë të gjitha aftësitë e veta mendore e fizike, në përpjekje të
Ribashkimit të Shqipërisë Etnike. Për Bacë Metush Krasniqin, jetën dhe
veprimtarinë e tij, kanë shkruar e po shkruajnë dhjetëra autorë , ata që
e kanë njohur drejtpërsëdrejti, po edhe ata që nuk e kanë njohur së
afërmi.
Unë, autori i këtij
artikulli, pata rastin historik dhe fatin në jetë, që të bashkëpunoja me
të në organizatën ilegale kombëtare LËVIZJA NACIONAL ÇLIRIMTARE E
KOSOVËS DHE E VISEVE TJERA SHQIPTARE NË JUGOSLLAVI » (LNÇKVSHJ).
Të
shkruash për shokët që tërë jetën e vet ia kanë kushtuar lirisë dhe
ribashkimit të atdheut – Nënës Shqipëri, jo vetëm që është një borxh
kombëtar por, njëkohësisht, është edhe një përgjegjësi morale dhe
historike, sidomos për ne bashkëveprimtarët e tyre, që t’i shkruajmë sa
më shumë me vërtetësi ngjarjet reale në mënyrë që brezat e ardhshëm t’i
kenë të gjallë në kujtesën e tyre historike, përjetësisht. Në këso
rastesh, si tani; -kur shkruaj për këtë atdhetar të dorës së parë, më
ndien zemra se kam një privilegj të veçantë dhe se kam, deri diku,
përgjegjësi historike për të dëshmuar, sa më realisht, për jetën dhe
veprimtarinë e tij.
Në
këtë shkrim do të përpiqem që t’i sqaroj e ndriçoj, në disa vende edhe
t’i përmirësoj e t’i plotësoj, disa të dhëna për historikun e
LNÇKVSHJ-së që është shkruar deri më tani.. Lidhur me formimin e
organizatës sonë kanë shkruar Shefqet Jashari, Sabri Novosella, si
bashkëthemelues të Lëvizjes në fjalë, po edhe unë si bashkëveprimtar më i
hershëm i saj; kanë shkruar edhe autorë të tjerë, por, pa i nënçmuar
asnjë prej tyre, do ta veçoja historianen - shkencëtaren e nderuar
Sabile Keçmezi-Basha, e cila shkruan veprën për Bacën Metush Krasniqi:
Formimi dhe veprimtaria e Organizatës ilegale “Partia Revolucionare për
Bashkimin e Tokave Shqiptare me shtetin Amë”. Unë, e përgëzoj dhe e
falënderoj historianen e nderuar për ndriçimin e figurës dhe të
veprimtarisë patriotike të heroit tonë të dorës së parë – Bacë Metush
Krasniqi – Dajkoci.
Për
të sqaruar e plotësuar, edhe njëherë, themelimin e LNÇKVSHJ-së, po i
referohem shkrimit tim me titull
SIMBOL I REZISTENCËS
DHE I RIBASHKIMIT KOMBËTAR, (LNÇKVSHJ),
publikuar në nëntor të vitit 2009, në gazetat elektronike, si në «
Albaniapress », në « Pashtriku », në “Nënë Shqipëri”, në “Zëripress”, në « Thërret-Kushtrimi”, në “Diplomacia.dk”, në www.hogoshti.blogspot.com e në disa ueb-faqe tjera.
Në
shumë shkrime e kujtime nga veprimtarë e autorë që janë marrë me
historikun dhe ndriçimin e formimit të LNÇKVSHJ-së prapë shkruhen datat
të pasakta, madje edhe emërtimi i ndryshëm dhe jo i plotë i saj, pastaj
edhe për themelimin e Lëvizjes sonë kemi dhënë deklarata jo të sakta
edhe ne që ishim në udhëheqësinë e saj, Sabri Novosella, Shefqet Jashari
dhe unë, Ramadan Pllana. Arsyeja kryesore është se kemi qenë shumë
konspirativë dhe se nëqoftëse ka dokumente të shkruara për datën e saktë
të themelimit të organizatës sonë, ato duhet t’i ketë fshehur
iniciatori dhe themeluesi i saj, Metush Krasniqi. Për datën e themelimit
nuk ka qenë i sigurt as Jusuf Gërvalla, dëshmori ynë kombëtar, ideologu
dhe promotori kryesor i LNÇKVSHJ-së. Në shumë shkrime historike thuhet
se në vitin 1976 Metush Krasniqi vihet në krye të Organizatës "Lëvizja
Nacional-Çlirimtare e Kosovës dhe e Viseve tjera Shqiptare në
Jugosllavi" [LNÇKVSHJ], dikush shkon edhe në vitin 1975, dikush më 1978,
etj. E kam vërejtur që, në
shkrimet e disa autorëve përsëritet thënia se “Metush Krasniqi vihet në
krye të LNÇKVSHJ-së”, atëherë, vetvetiu, nga ky pohim kuptohet se kjo
organizatë qenka formuar edhe para vitit 1976, shkrimet e këtyre
autorëve nuk bazohen në fakte, prandaj edhe lënë dilemë se, vërtetë, kur
u formua kjo organizatë. Prandaj, si një nga veprimtarët e hershëm të
kësaj organizate, e shoh të domosdoshme që të dëshmoj për historikun e
krijimit të LNÇKVSHJ-së.
Dhe,
unë, Ramadan Pllana, në intervistën dhënë «Albaniapress»it, më 17 mars
2009. Siç e ceka më lartë, unë kisha kontakt me Shefqet Jasharin, i
cili, nga gjysma e vitit 1977, më informoi se i kishin forcuar radhët e
LNÇKVSH-së, që ishte vazhdimësi e LRBSH-së, të themeluar në vitet e
gjashtëdhjeta nga Adem Demaçi me shokë, dhe, në bazë të vlerësimit të
punës të grupit tonë, për të cilën ishin në dijeni, ata, ishin të
pajtimit që ne të “shkriheshim”, në gjirin e Lëvizjes. Ne, si grup, në
një konsultim formal, me gëzim të madh e pranuam këtë propozim,
kështuqë, nga Nëntori i vitit 1977, ne, si grup u shkrimë në këtë
Lëvizje Kombëtare.
Përveç
fakteve të lartshënuara, unë kam edhe dëshmitë e ish-veprimtarëve të
grupit tim “Shkëndijat e Kuqe” se nga fillimi i vitit 1977 ishim në
kontakt të drejtpërdrejtë me
ish-anëtarin e organizatës ilegale të LBRSH-së, Shefqet Jasharin, i cili
na lidhte, me ndërmjetësim, me Bacë Metush Krasniqin, dhe Sabri
Novosellën, kurse Sabri Novosella ishte ndërlidhës midis nesh e Jusuf
Gërvallës. Pra, dëmshoj edhe një here, se LNÇKVSHJ u themelua në verën e
vitit 1977 nga Metush Krasniqi – Dajkoci.
Në
këtë kohë, në vitet e 70-ta të shekullit të kaluar kishin lindur edhe
shumë organizata të reja më të njëjtin program, për ribashkimin e
Kosovës me vise tjera shqiptare me Nënën Shqipëri, njëra nga ato ishte
edhe OMLK (si vazhduese të
„Grupit Revolucionar“ të Kadri Osmanit), të drejtuar nga Kadri Zeka,
Mehmet Hajrizi, Hydajet Hyseni, Rexhep Mala etj. etj.
Në këto vite ishte krijuar një plejadë atdhetarësh revolucionarë që vepronin me devotshmëri për çlirim e bashkim kombëtar.
Metush
Krasniqi, do të jetë gjithmonë shembull frymëzimi e unifikimi për të
gjithë ata veprimtarë, politikanë, të djathtë a të majtë, që
donin t’i shërbenin çështjes së mirëfilltë kombëtare, gjegjësisht
ribashkimit të Shqipërisë Etnike. Baca Metush ishte një revolucionar i
kalibrit të madh popullor, një demokrat i mirëfilltë, me një shpirt
tolerance e mirëkuptimi ndaj dallimeve ideopolitike, ishte mesi i artë i
të gjitha grupeve, me një përkushtim kulmor të demokracisë popullore.
Ai, i kishte të gjitha virtytet e larta të një njeriu e të një
atdhetari: dashurinë familjare, respektin miqësor, besën, përzemërsinë,
mirësinë, mirënjohjen, tolerancën dhe mbi të gjitha e kishte edhe
karakterin vetëmohues të burrërisë dhe trimërisë shqiptare, ngjashëm me
atë të heroit e ideologut kombëtar të Shqipërisë Etnike - me atë të
Hasan Prishtinës së madh. Atdheu, për të ishte parësor, partia dytësore.
Sot,
gjithë ata që mundohen që ta vënë atë, qoftë në të djathtë, qoftë në të
majtë, nuk e çmojnë e nuk i bëjnë nder atij burri të madh të çështjes
sonë kombëtare. Ai, me tërë qenien fizike e mendore, i përkiste Atdheut –
Nënës Shqipëri! Se, ishte
vërtetë kështu dëshmojnë lidhjet e tij me këta veprimtarë: me Gjon
Sereçin e me Mark Gashin, me Sejdi Kryeziun e me Qemajl Kallabën, me
Adem Demaçin e me ish-anëtarët e LRBSH-së, pastaj bashkëveprimtarë të të
gjitha rrymave ideologjike e politike, me Mulla Ramë Govorin, me Rexhep
Abdullahun, NDSH-ist të njohur, me Ali Boletinin e Hyrije Hanën, Sadik
Tafarshikun, komunistë, luftëtarë kundër pushtimit nazifashist gjatë
LDB, pastaj me Hasan Dërmakun, Ismajl e Osman Dumoshin, Ahmet Haxhiun,
Jusuf e Zeqir Gërvallën, Fehmi e Rexhep Elmazin, Hetem e Rafet Bajramin,
Sabri e Selatin Novosellën, Adil Pirevën, Hilmi Rakovicën, Shefqet
Jasharin, Adil e Iljaz Pirevën, Afrim Loxhën, Ilmi Malokun, Rexhep
Malën, Skënder e Isa Kastratin, Njazi Korçën, Kadri Zekën, Ethem e Fehmi
Bajramin, Azem Beqirin, Sadri Fetiun, Isa Demajn, Zymer Nezirin, Sabit
Ratkocerin, Hyda Dobrunën, Hizir Shalën, pastaj me Zenun Beqën, i cili
ia mundësoi punësimin në NT »Hekurudha» në Fushë-Kosovë, si jurist, e
shumë të tjerë.
Gjeneza e LNÇKVSHJ-së e ka burimin në takimin e Dajkocit, më 1974
Metush
Krasniqi, ishte përpjekur, me mish e me shpirt, që energjitë
atdhedashëse të të gjithë veprimtarëve, pa dallim ideje e feje, t’i
shkrijë në dobi të çështjes kombëtare – për Shqipërinë Etnike.
-Për t’i konkretizuar mendimet dhe veprimet për një qëllim të përbashkët Baca Metush bënë një mbledhje
të fshehtë në shtëpinë e vet, në Dajkoc të Dardanës, më 2, 3 dhe 4
shtator të vitit 1974, bashkë me Adem Demaçin, Mulla Ramë Govorin,
Hyrije Hanën, Ahmet Haxhiun, Selman Ramadanin, Fehmi Bajramin, Sylë
Krasniqin, pleqnar, Hazir Krasniqin, punëtor. Në këtë takim ishin edhe
Ilmi Ramadani, student, si dhe Emin e Besnik Krasniqi, nxënës. ( marrë
mga libri i Selatin Novosellë “DEMAÇI METAFORË LIRIE”, INTERPRESS,
Prishtinë, 2006, faqe 51-55 në artikullin e Ilmi RAMADANIT: “ADEM DEMAÇI
– IDEATOR I LËVIZJES KOMBËTARE” . Për këtë takim kam shkruar, siç e
ceka më lart, në nëntor të vitit
2009, në pjesën e dytë të shkrimit tim për Bacën Metush, me nëntitull E
VËRTETA PËR KRIJIMIN E « LËVIZJA NACIONAL ÇLIRIMTARE E KOSOVËS DHE E
VISEVE TJERA SHQIPTARE NË JUGOSLLAVI » (LNÇKVSHJ) . Nga këto biseda me
ndjenja të larta atdhedashurie u arrit marrëveshja e pajtimit, në ide e
në veprime, dhe u vendos që të vazhdohet Lufta Nacional Çlirimtare e
Kosovës e Viseve të tjera në ish-Jugosllavi vetëm
me një platformë kombëtare e ideopolitike, as të majtë e as të djathtë,
nga i cili takim do lind edhe ”Lëvizja Nacional Çlirimtare e Kosovës”,
më 1974, dhe më vonë LNÇKVSHJ, më 1977.
Në
këtë artikull po e shfrytëzoj rastin që t’i bëjë një korrigjim mikut
tim të nderuar, Ilmi Ramadanit, duke saktësuar datën e mbajtjes së
takimit të lartpërmendur. Takimi është mbajtur në muajin shtator 1974 e
jo siç shkruan ai, më 2,3 e 4 qershor 1974, sepse Baca Adem është liruar
nga burgu i dytë më 8 qershor 1974. Këtë vërtetësi e kam marrë nga vetë
Baca Adem në bisedat që kam pasur me të më 21 maj 2011 në Tribunën
kushtuar 30 vjetorit të demonstratave të pranverës së vitit 1981,
mbajtur në Heidelberg të Gjermanisë, ku pata fatin që të takohem me dy
veteranët e Shqipërisë Etnike, Bacën Adem Demaçi e Bacën Zeqir Gërvalla
si dhe me shumë shokë e miq tjerë. Një harresë që është bërë nga Ilmi
Ramadani në këtë shkrim në mungesë të kujtesës, megjithë kontributin e
tij shumë të çmuar për këtë informim historik, është se këtë takim e
kishte dëshiruar kaherë poeti ynë popullor Baca Zeqir Gërvalla, veterani
e njëri nga shokët e bashkëpunëtorët e parë të Bacës Adem. Baca Zeqir,
kishte pasur fatin që t’i njihte patriotët e mëdhenj, në burgun e
Nishit, Mulla Ramë Govorin dhe Metush Krasniqin dhe ky ishte njëri nga
nismëtarët dhe protagonistët e këtij takimi historik. Për respektin që
ka për këta dy atdhetarë të mëdhenj u ka kushtuar edhe poezitë: “NË
BALLË E PUTHI KOSOVA” (kushtuar Mulla Ramë Govorit) dhe “NËN DEGËT PLOT
QERSHI” (kushtuar Metush Krasniqit), publikuar më 29 tetor, 2010, në
gazetën elektronike ”Albaniapress”.
 |
Zeqir Gërvalla, Adem Demaqi, Ramadan Pllana,
Bedri Deliu, Sejdi Gegaj e Sheradin Berisha
(Në Tribunën kushtuar 30 vjetorit të demonstratave të pranverës së vitit 1981, më 21 maj 2011, Heidelberg, Gjermani)
|
Për
këtë takim shkruan edhe Shkëlzen Gashi në librin e tij “ADEM DEMAQI
biografi”, Prishtinë, 2010, në faqën 71, ku thotë: “ Po të mos
arrestoheshin Demaçi me të tjerët, ekzistonte mundësia e themelimit të
një organizate ilegale prej disa të akuzuarve dhe veprimtarëve të tjerë.
Këtë e mbështet fakti se më 2, 3 dhe 4 shtator 1974, Adem Demaçi bashkë
me Ahmet Haxhiun, Ramë Govorin dhe Hyrije Hanën për tri ditë rresht
takohen me Metush Krasniqin në shtëpinë e tij në fshatin Dajkoc të
Kamenicës, ku e diskutojnë mundësinë e organizimit dhe veprimit
konkret.”
Metush Krasniqi, ishte një nga frymëzuesit e UÇK-së
Se
frymëzimi dhe ndikimi ka qenë i madh, nga sakrificat dhe gjaku i
derdhur për atdhe, i të gjithë dëshmorëve të kombit, te gjeneratat e
reja, tregon lufta e pandërprerë e popullit tonë për liri e pavarësi.
Edhe Metush Krasniqi mbetet i paharruar,
bashkë me dëshmorët tjerë të kombit të çdo brezi, dhe ndikimi i tij te
luftëtarët e UÇK-së, ashtu sikur ndikimi i tre yjeve të pashuara -
Jusufit, Kadriut e Bardhoshit, e shumë emra të dëshmorëve të paharruar,
si Fazli Grejqevci e Shaban Shala, Rexhep Elmazi e Hilmi Rakovica,
Rexhep Mala e Nuhi Berisha, Afrim Abazi, Zija Shemsiu, Afrim Zhitia e
Fahri Fazliu, Ali Ajeti, Xhemajli Berisha, Fadil Vata, Ahmet Haxhiu e
shumë e shumë të tjerë, emrat e të cilëve janë të shkruar me shkronja të
arta në altarin e lirisë. Nga shkrimet që i kam lexuar në internet më
pëlqeu shumë edhe shkrimi i prof. Sylejman Sylejmanit, me titull
“ATDHETARI SYLË ZARBINCA – KURBAN I SHQIPËRISË ETNIKE!”, publikuar në
“Pashtriku.org” më 12.06. 2007, ku autori flet edhe për Bacën Metush dhe
ndikimin e tij te gjeneratat e reja, ja teksti:
“Patrioti
i paharruar Metush Krasniqi nuk linte vend ku i jepej rasti pa e
përmend Sylë Zarbicën dhe me e idealizue deri në përkushtim ,
jetën,veprën dhe martirizimin e tij . Nga vepra e tij dhe e shokëve të
tij, kishin marrë frymzim edhe djemtë trima si Rexhep Mala , Kadri Zeka ,
Nuhi Berisha e deri te ushtarët trima të UÇK-së .”
Në
fund të këtij shkrimi, autori i tregon emrat e njerëzve nga të cilët i
ka marrë kujtimet e tyre për luftëtarin trim të lirisë – Sylë Sarbinca,
ku hasa edhe në emrin e Metush Krasniqit – Dajkoci, si dëshmitar i gjallë
që flet për këtë patriot të madh.
Edhe unë kam ndëgjuar për atdhetarin e
njohur Sylë Sabrinca, gati të njëjtat rrëfime, nga Jakup Sylejmani –
Llashtica, kushëri nga nëna me Bacën Metush, me të cilin kam pasur
rastin që të njihem në burgun e Nishit gjatë vuajtjes së dënimit...
Shpresoj e besoj se prof. Sylejmani do t´na shpalosë edhe më shumë
kujtime historike për Bacën Metush e për atdhetarë tjerë, e më
konkretisht lidhjet e Metush Krasniqit me Sylë Sarbincën. Nga shokët e
Bacës Metush që më kanë folur më së shumti për të kanë qenë Sejdë
Kryeziu, të cilin e kemi quajtur “Dajë” në shenjë respekti për nipin e
tij, veprimtarin e njohur Hydajet Hyseni, pastaj Bacë Shaban Syla, babai
i shokut tim të burgut, Xhevdet Syla, dhe Baca Jakup Sylejmani-
Llashica etj. Kurse, nga shokët e tij që ende janë gjallë, të cilëve iu
uroj jetë sa malet e Shqipërisë, që më kanë folur me një respekt të
lartë për të janë edhe Baca Adem Demaçi e Baca Zeqir Gërvalla, edhe pse jam takuar shumë rrallë me ta.
 |
| FLAMURAS(DRENAS) - SELMAN BERISHA, ADIL CENA-DUGOLLI, ZEQIR GËRVALLA DHE RAMADAN PLLANA, 1991, ME RASTIN E RIVARRIMIT TË ESHTRAVA TË HEROIT TONË KOMBËTAR- FAZLI GREIQEVCIT, POETIT E VËLLAUT TË IDEALIT KOMBËTAR TË BACËS ZEQË. |
“Me çetnikët veç me pushkë se tjetër politikë nuk ka"!
Kështu
ka thënë gjithmonë Metush Krasniqi, i cili është ndër të parët që iu ka
kundërvënë ripushtimit të Kosovës e viseve tjera shqiptare në ish
Jugosllavi duke luftuar për çlirimin e popullit shqiptar dhe për
ribashkimin me shtetin amë.
Prof.
dr. Sabile Keçmezi-Basha gjithashtu shkruan për përpjekjet e Metush
Krasniqit për të formuar formacion ushtarak e për të luftur për çlirimin
e Kosovës e të viseve tjera shqiptare dhe bashkimin e tyre me shtetin
amë. Më poshtë po e shënojmë këtë fakt historik:
Propozimi për formimin e Formacionit ushtarak
Fjala e Metush Krasniqit Para trupit gjykues
Rëndësi
të veçantë i kishte kushtuar para të pranishmëve formimit dhe
aktivizimit të formacionit ushtarak, duke iu tregua skemën organizative
dhe se si në të ardhmen ata do ta formonin dhe në momentin e duhur do të
vepronte me qëllim të realizimit të qëllimeve të këtij grupi.
Metush Krasniqi
vijoi: “Para këtij gjyqi deklaroj me përgjegjësi morale dhe politike se
e kam themeluar organizatën politike “Partia revolucionare për
Bashkimin e Tokave shqiptare me shtetin amë “
..."Referatin
unë e kam shkruar, e kam bërë skicën për formacionin ushtarak-brigadën e
luftëtarëve shqiptarë të Anamoravës Lindore, e kam vizatuar Shqiponjën
dykrenore për t´u betuar para saj, i kam shkruar poezitë, trakte e
proklamata, i kam bërë thirrje popullit tim për luftë për çlirim
nacional dhe bashkimin me atdheun tonë – Shqipërinë... “
...Para
gjykatësit, kishte pranuar se me ëndje kishte dëgjuar Radio-Tiranën që
katërçipërisht ishte pajtuar me qëndrimet e shtetit shqiptar.
(
Marrë nga artikulli : Sabile Keçmezi- Metush Krasniqi: Formimi dhe
veprimtaria e Organizatës ilegale “Partia Revolucionare për Bashkimin e
Tokave Shqiptare me shtetin Amë).
Metush
Krasniqi edhe si udhëheqës i organizatës së Re, LNÇKVSHJ-së, i kishte
projektuar formacionet ushtarake, një ushtri çlirimtare, si paraardhëse e
UÇK-së. Ai, kishte lidhje konspirative edhe me disa udhëheqës shtetëror
të shtetit shqiptar, konkretisht ishte i lidhur me atdhetarin me
origjinë nga Vaganica e Mitrovicës, me Ajet Haxhiun.
Në
marrëveshje me te kishte filluar të bëjë skicën për formacionet
ushtarake, të ndara në bazë të qarqeve apo rretheve sipas administrimit
të Kosovës. Nëpërmes Shefqet Jasharit, si ndërlidhës në mes meje e
Metush Krasniqit, jam informuar se mua më kanë caktuar në Shtabin e
Qarkut të Mitrovicës, si zëvendës i Ajet Haxhiut, në Ushtrinë e ardhshme
që do të formohej. Për qarqet tjera nuk kam qenë i informuar. Por me
burgosjen e grupit tonë, prej tetë vetash, në nëntorin e vitit 1979, dhe
me daljen jashtë vendit të Jusuf Gërvallës e Sabri Novosellës, LNÇKVSHJ-ja u dëmtua shumë.
Baca Metush ishte gjithnjë i përcjellur nga sigurimi i atëhershëm i shtetit jugosllav, kështuqë, ai u izolua shumë dhe nuk dihet aktiviteti i tij pas burgosjes sonë.
Tani,
në kohet e fundit kanë filluar të dalin në shesh edhe disa të vërteta
lidhur me Lëvizjen tonë, të cilat merren nga dokumentet zyrtare të
shtetit amë. Kështu p.sh. Revista “Klan” jep një informacion edhe për
Metush Krasniqin e Lëvizjen tonë, me titull “E vërteta e 11 Marsit
1981”, ku shkruan:
Njëra nga Organizatat
për bashkim me Shqipërinë ose “Lëvizja Nacional Çlirimtare e Kosovës”,
shkruan Agim Popoci, i cili u referohet dokumenteve zyrtare të shtetit
shqiptar, që për kohën ishin tepër sekrete, thotë se Prof.Bujar Hoxha harton
një raport te detajuar duke informuar Komitetin Qendror dhe Enver
Hoxhën se udhëheqës ideor i kësaj Lëvizjeje ishte Metush Krasniqi që
ishte burgosur, Ramadan Pllana, Abdullah Prekadini dhe Ahmet Lleshi. (
marrë nga Revista “Klan” E Martë, 23 Gusht 2011.).
Megjithëse
dokumenti është shumë i shkurtër dhe jo sa duhet i sqaruar, sepse, e
vërteta është se unë isha në këtë kohë i burgosur e jo Metush Krasniqi,
prapëseprapë ka një realitet historik që në të ardhmen mbetët të
hulumtohet më hollësisht.
Me Bacën Metush, për arsye të konspiracionit që kishim, edhe
pse e njihja nga viti 1970, nuk u takuam kurrë nga afër, gjatë
aktivitetit tonë në kuadër të LNÇKVSHJ-së, mirëpo na lidhte veprimtaria
jonë e përditshme, që të dyve na lidhnin shumë simpatizues, sidomos nga
N.T. « Hekurudha », dhe nëpërmes tyre shkëmbenim mendime e këshilla, për
këtë do të shkruaj një kujtim tjetër të veçantë. Ai, ka folur hapur për
mua në shumë raste në ndeja me shokë e me miq të besueshëm.
Përveç
kësaj çka u dëshmua më lart, në këtë shkrim, unë ruaj kujtimet më të
çmuara për Bacën Metush i cili ka folur për mua, para shokëve të vet, me
një konsideratë të veçantë. Mund të them, me një ndjenjë shpirtërore,
se ai më nderoi edhe pas vdekjes, sepse kur shkova në familjen e tij për
ngushëllime, bashkë me familjen e Shafqet Jasharit, kur Baca Qerim,
babai i Shefqetit, u tregoi se kush isha, ata të gjithë u çuan dhe më
ngushëlluan edhe mua duke më konsideruar si njërin nga shokët më të
ngushtë të Bacit Metush.
Unë,
duke menduar se nga konspiracioni që kemi pasur, nuk u ka folur për
mua, por jo, ai kishte folur hapur edhe për mua qysh kur kemi rënë në
burg në nëntorin e vitit 1979.
Nga
ky respekt që më kishte bërë Baca më i dashur në jetën time, shpesh
mendohem e duke pëshpëritur them: Baca Metush më respektoi edhe pas
jetës së përtej varrit.
Kam
shkuar në pesëvjetorin e vdekjes e përkujtimit të tij, në Dajkoc më 15.
tetor 1991, nën dardhën e Jahisë duke hedhur një grusht dhe dy pika lot
mbi varrin e tij.
