Poezi kushtuar heroit Metush Krasniqi me rastin e 25 vjetorit te ndarjes fizike nga jeta

nga Ramadan S. Latifaj,

15 tetor 2011

me rastin e 25 vjetorit të ndarjes fizike  nga jeta e simbolit të qëndresës sonë kombëtare, 

një çerekshekull pa simbolin e ribashkimit kombetar, heroin e kombit shqiptar

Metush Krasniqi – Dajkoci 

(19.08.1928 – 15.10.1986)

Me 15 tetor ‘86-të

E ndanë nga jeta trimin

Turturat e gjakpirësve pa ndalë

U shua edhe shpresa e ri-Bashkimit

Shqipëria nënë dot‘ mbes  e ndarë

Kurrë nuk vdes Metush Krasniqi

Rilindja juaj në çdo tetor

Atdhetar,  hero shqipesh ju keni vetëm ditëlindje

Sot, nesër,  gjithnjë me krenari  ju kujtojmë                                         

Ne,  po ne të gjallët mos qofshim,

Idenë  tuaj  s’e  kem'  bërë  realitet

Që Shqipëri e Kosovë të ken‘ një flamur

Ideali juaj u  shkelë nga disa t' pabesë

Deri kur kështu ma

A thua vall pse gjithë këto sprova

Jan çorrue, kuq e zi zog n’flamur  s’deshtën me pa

Kosova blu e bardh hymnin kot,  një melodi pasdore…

O bacë, kem’ qeverinë n’koalicion me  shki

Cili dëshmor i kombit do t’ua kishte lakmi!!

I vraftë  gjaku i dëshmorëve që u flijuan për liri!!!

Ramadan S. Latifaj , 15.10.2011